Pazo de Vilane: el resurgir de los pazos gallegos como estructuras de dinamización rural (I)

La licenciada en Historia del Arte por la Universidad de Santiago, máster en Gestión del Patrimonio Cultural y especialista en la puesta en valor del patrimonio rural de Galicia, Sandra González Sousa, nos relata un interesante trabajo sobre el resurgir de los pazos gallegos como estructuras de dinamización rural y en concreto, analiza la experiencia de Pazo de Vilane. La conferencia la realizó en gallego dentro de las actividades que fueron programadas por Pazo de Vilane con motivo del pop-up store, organizado por el Mercado de la Cosecha, en A Coruña. “A paisaxe rural galega está repleta dun tipo de arquitectura civil de gran forza evocadora e de rasgos característicos e singulares. Refírome as residencias da fidalguía galega levadas a cabo nos séculos XVI, XVII e XVIII, é dicir, os denominados PAZOS. Coa chegada do século XIX e a crise do sistema foral, comeza o deterioro dos vestixios dunha época de esplendor da historia de Galicia. Moitas destas construcións foron abandonas comezando así o deterioro, a destrución e a posterior ruína que atopamos hoxe en día ao ver os pazos galegos. Un destes edificios pacegos do século XVII situado na comarca lucense da Ulloa é o Pazo de Vilane que despois de vinte anos de abandono foi posto en valor por Juan Varela-Portas, un adiantado ao seu tempo cunha visión de negocios digna de admirar que tiña claro que a única maneira de conservar e manter o legado familiar era crear ao seu arredor unha actividade sostible que deixase, os rendementos económicos no medio rural no que se atopaba, foi artífice, co apoio de toda a familia, a súa filla pequena Nuria Varela-Portas que comezou creando nos arredores deste pazo, un proxecto que integraba 50 galiñas criadas e coidadas en liberdade e tiña como resultado, un produto artesano, de calidade e galego, é dicir, os ovos camperos”.