Se che gustan os doces tradicionais, sinxelos e elaborados con ovos camperos, apúntate esta crema catalana (ou crema queimada, como tamén a coñecen en moitos lugares).
É fácil e riquísima: sairache a primeira e deixarache xenial ante invitados (é perfecta, ademáis, para servir en racións individuais.)
¡E é que poucos se resisten ao sonido da súa costra de azucre e lixeiramente caramelizada!
Apunta ben todos os pasos e faite cun soplete de repostería para ese toque final tan especial. Vaste sorprender do fácil que é usalo.
Historia da crema catalana
A orixe da crema catalana non está nada claro, pois a súa orixe (moi antiga) a disputan, con distintos nomes, catalanes, ingleses e franceses. Sí que podemos afirmar- apoiándonos nos recetarios do Medievo- que é un dos doces máis antigos de Europa. Elabórase de forma moi parecida á actual (xemas de ovo, e un toques de canela e limón, posiblemente pola influencia da cociña árabe). A fariña de millo só se empregaba como espesante nas zonas máis septentrionais de España, como Galicia ou Asturias, mentras que no resto da Península a maioría da poboación únicamente tiña acceso á de trigo. Era un prato festivo, que se consumía especialmente no día de San Xosé. Seguramente, para os aldeanos medievais non había momento máis doce e recordado no ano que o da primeira cullerada do quebradizo caramelo e finísima crema.Ingredientes
- 8 xemas de ovo (garda as claras para outra receita)
- 100 gramos de azucre
- 1 cullerada sopeira de maicena 20 g
- 1 litro de leite enteira
- 100 gr de azucre para caramelizar
- A corteza de algún cítrico: limón, laranxa…
- 1 ramiña de canela
Elaboración
- Separa a clara das xemas
- Nunha pota quece a leite coa corteza dos cítricos e a canela en rama.
- E noutra pota a lume lento, mezcla o azucre, a maicena e engade as xemas xa batidas.
- Cando a leite da primeira pota rompa a ferver, baixa inmediatamente o lume e engade a mezcla das xemas, pero tamizada a través dun colador, para que non salgan grumos.
- Segue cocendo a lume medio e remove sen parar cunhas baleas, para que non se pegue ao fondo.
- Xusto cando volva a ferver, aparta e rechea as cazolas de barro individuais.
- Deixa arrefriar fora da neveira.
- Cando esté cuallado, bota por riba azucre moreno e queima un instante coa axuda dun soplete.
